زیبایی شهر بسیار حائز اهمیت است چرا که موجب احساس آرامش و رضایت شهروندان شده و موجب بالا رفتن کیفیت زندگی در محیط شهری می گردد.
انسان همیشه برای زیباتر کردن محیط زندگی خود از خانه گرفته تا کوچه و خیابان درسعی و تلاش بوده است. امروزه که آهن و بتن جای عناصر طبیعی و درختان و سرسبزی ها را گرفته است میتوان با بکارگیری عناصرغیرطبیعی اما زیبا ، آرامش گمشده انسان را به آن بازگرداند.
یکی از تأثیرگذارترین این موارد در ایجاد چشم انداز زیبا و دل انگیز استفاده از آب نما در نقاط مختلف شهر است. امروزه در بیشتر شهرهای دنیا آبنماهایی ساخته شده که باعث ایجاد شور و شادی و آرامش شهروندان شده چرا که استفاده از آب نما در شهرها نمادی از رودها، چشمه سارها و نهرهای روان است که باعث ایجاد چشم اندازی زیبا در شهر خواهد شد.
آبنما انواع مختلف و متنوعی داشته که ازجمله آنها میتوان به آبنماهای سنگی – آبنما شیشه ای – آبنما کلاسیک – آبنما موزیکال – آبنما سقفی و رومیزی اشاره نمود . یکی از جذاب ترین نمونه های آبنما مدل موزیکال آن است که در این نوع آب نما تغییرات ارتفاع آب و تغییر نور پروژکتورها براساس فرازو فرودهای موزیک در حال پخش میباشد.
مجسمه سازی شاخه ای از هنرهای تجسمی است که به شکل دادن اشیا با مصالح مختلف میپردازد. در واقع هنر مجسمه سازی فرایندی است که به خلق یک پیکر سه بعدی می انجامد؛ این حجم سه بعدی تندیس، پیکره و یا مجسمه نامیده می شود. در گذشته مجسمه سازی، تراشیدن و یا حجم دهی مصالحی مانند سنگ، فلز، چوب و گل بود اما امروزه با فرایندهای گوناگون و مصالح مختلفی اجرا میگردد.
آثار هنری مختلف از دوران دور برجا مانده است. پیکره های سنگی نسبت به سایر آثار هنری از دوام بهتری برخوردار بوده اند و آثار سنگی متفاوتی از دوران های مختلف و اقوام گوناگون به جا مانده است در حالی که بیشتر آثار چوبی در گذر زمان از بین رفته است . یونانیان باستان پیکرهایی به شکل خدایان خود می ساختند و در معابد قرار میدادند؛ مصریان نیز مجسمه هایی برای مردگان خود میساختند و اقوام دیگر نیز هر یک مطابق با سنن و آئین خود اقدام به ساخت مجسمه میکردند.
اگر چه ایرانیان از دیر باز در هنرهای گوناگون مهارت داشته اند؛ ظاهرا مجسمه سازی پیش از اسلام و پس از آن در ایران رواج چندانی نداشته است. آثار کشف شده در ایران بسیار کم است و به چند مورد از دوره اشکانیان و ساسانیان محدود میگردد.
مجسمه سازی شاخه ای از هنرهای تجسمی است که به شکل دادن اشیا با مصالح مختلف میپردازد. در واقع هنر مجسمه سازی فرایندی است که به خلق یک پیکر سه بعدی می انجامد؛ این حجم سه بعدی تندیس، پیکره و یا مجسمه نامیده می شود. در گذشته مجسمه سازی، تراشیدن و یا حجم دهی مصالحی مانند سنگ، فلز، چوب و گل بود اما امروزه با فرایندهای گوناگون و مصالح مختلفی اجرا میگردد.
آثار هنری مختلف از دوران دور برجا مانده است. پیکره های سنگی نسبت به سایر آثار هنری از دوام بهتری برخوردار بوده اند و آثار سنگی متفاوتی از دوران های مختلف و اقوام گوناگون به جا مانده است در حالی که بیشتر آثار چوبی در گذر زمان از بین رفته است . یونانیان باستان پیکرهایی به شکل خدایان خود می ساختند و در معابد قرار میدادند؛ مصریان نیز مجسمه هایی برای مردگان خود میساختند و اقوام دیگر نیز هر یک مطابق با سنن و آئین خود اقدام به ساخت مجسمه میکردند.
اگر چه ایرانیان از دیر باز در هنرهای گوناگون مهارت داشته اند؛ ظاهرا مجسمه سازی پیش از اسلام و پس از آن در ایران رواج چندانی نداشته است. آثار کشف شده در ایران بسیار کم است و به چند مورد از دوره اشکانیان و ساسانیان محدود میگردد.
پیکره را میتوان سه بعدی و یا نقش برجسته ساخت. مجسمه سه بعدی مستقل است و فضا اشغال می کند، در حالی که نقش برجسته بر روی زمینه متصل شده و کمی از سطح بیرون آمده است. مجسمه سازی را بر اساس مصالح ساخت میتوان دسته بندی نمود.
آلاچیق به سازه ای گفته می شود با فضای نیمه باز و سقف بسته که بر روی ستون های جانبی ساخته می شود.
آلاچیق واژه ای ترکمن بوده که معادل فارسی آن «تارم» یا «کلاه فرنگی» می باشد و با نام های دیگری مانند، سایبان، کپر و کومه نیز اطلاق می شود.
در گذشته آلاچیق‌ها بیشتر در باغ‌های ثروتمندان دیده می‌شد اما امروزه استفاده از آنها در حیاط منازل، فضاهای سبز و باغ ها و ویلاها رایج است.
در ساخت آلاچیق‌ها از چه متریالی استفاده می شود؟
سازه اصلی آلاچیق اغلب از فلز یا چوب ساخته میشود.
در صورت استفاده از فلز باید آن را با رنگهای پوششی یا کاور چوب پوشش دهیم
در صورت استفاده از چوب باید فرایند اشبا شدن قبل از ساخت انجام داده شده باشد
متریال استفاده شده در سقف آلاچیق بستگی به نوع و طراحی آلاچیق دارد؛
دیواره آلاچیق‌ها نیز بسته به نوع سلیقه و میزان هزینه می تواند مختلف باشد؛ عموما از چوب یا شیشه در ساخت دیواره آلاچیق‌ها استفاده می کنیم.
آلاچیق‌های فلزی
آلاچیق های فلزی معمولا در فضاهای سبز شهری مورد استفاده قرار میگیرد.
مقاومت و دوام بالایی دارد و قابل بازیافت هستند.
سقف این نوع آلاچیق ها بیشتر از ورقه‌های فلزی یا سفال میباشد.
آلاچیق فلزی
آلاچیق‌های چوبی:
سازه این آلاچیق‌ها از جنس چوب می باشد.
آلاچیق های چوبی معمولاً در جنگل‌ها و یا سواحل مورد استفاده قرار می‌گیرند.
به دلیل وجود رطوبت بالا، از چوب مقاوم برای ساخت این آلاچیق ها استفاده می شود.
در صورت ساخت الاچیق چوبی در مناطق خشک باید از چوب اشبا شده استفاده شود
آلاچیق‌های ترکیبی:
بیشتر آلاچیق‌ها از این نوع بوده و در ساخت آنها از آهن، چوب، آلومینیوم، شیشه، سفال و… استفاده میشود.
آلاچیق‌های ترکیبی در ویلا و باغ‌های شخصی ، فضای سبز شهری ،جنگل‌ها و سواحل و… کاربرد دارند.
این نوع آلاچیق در کنار ظاهر شیک و زیبا ، از دوام و طول عمر بالایی نیز برخوردار هستند.
مبلمان شهری زیبا و مناسب می‌تواند.راهی برای ترویج جاذبه‌های توریستی و بهبود وضعیت اقتصادی باشد. اگر قوانین و ضوابط مربوط به نصب و راه اندازی آنها به طور کامل رعایت شود.می‌تواند تاثیر زیادی بر رونق صنعت گردشگری نیز بگذارد. زیباسازی شهرها امری تخصصی است.و نمی توان سلیقه شخصی را در آن دخالت داد.به همین دلیل برای این کار باید از افراد متخصص و با تجربه در این زمینه کمک گرفت. اما قبل از معرفی محصولاتی در این رابطه، باید با تعریف زیبا سازی شهری آشنا شد.
مفهوم زیباسازی به طور کلی بیانگر، استفاده از تجهیزاتی است.که علاوه بر رفاه حال شهروندان روی بهتر دیده شدن.منظره شهرها نیز تاثیر داشته باشد. از مهم‌ترین المان‌هایی که بر زیبا سازی شهرها تاثیر زیادی می‌گذارند.میتوان در کنار کفپوش پارکی، نیمکت پارکی و آبخوری به گلدان شهری اشاره کرد. این دسته از مبلمان شهری از متریال متفاوتی ساخته می‌شوند. انواع گلدان شهری با نوع متریال ساخته شده نامگذاری شده‌اند، مثلا گلدانی که از بتن ساخته شده باشد گلدان بتنی و به همین صورت دیگر گلدان‌ها با نوع جنس طراحی شده نامگذاری می‌شوند: گلدان سیمانی، گلدان فلزی، گلدان چوبی، گلدان سنگی و… که این گلدان ها با اهداف گوناگون در شهرها و فضای شهری، مورد استفاده قرار می‌گیرند.که بعضی از آنها برای افزایش زیبایی و بعضی برای محافظت در محل‌هایی نصب می‌شوند.تا مانعی برای ورود، دید و یا ایجاد ترافیک باشند.
